Εκτός προγράμματος: Όταν μία ομαδική συνεδρία παίρνει δικό της δρόμο

Σε ομάδα παιδιών στο φάσμα με σκοπό την δημιουργικότητα και την έκφραση μέσω των τεχνών είχε προγραμματιστεί εικαστική δραστηριότητα.
Ξεκινώντας η ομάδα έγινε γρήγορα ξεκάθαρο πως μία ήπια εικαστική δραστηριότητα δεν θα γινόταν: τα παιδιά ήταν σε ιδιαίτερη ένταση και έτοιμα να παίξουν (καθώς είχαν έρθει απευθείας από 'party' του δημοτικού σχολείου). Παρά την όποια προσπάθεια ή δοκιμή για 'τεχνικές' τα τρία παιδιά δεν ήταν διόλου δεκτικά. Για την ακρίβεια αποφάσισαν πως... θα παίξουν πόλεμο εναντίων των συντονιστών.
Η ομάδα ήταν έτοιμη να λοξοδρομήσει...
Έτσι, αντί να τηρηθεί η προγραμματισμένη δραστηριότητα 'με το ζόρι', το πρόγραμμα αναδιαμορφώθηκε εκείνη την στιγμή, ώστε να ταιριάξει στην διάθεση των παιδιών εκείνη την στιγμή. 'Ας παίξουμε πόλεμο λοιπόν!'
Μπροστά στα παιδιά βρισκόταν ήδη ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί του μέτρου, και τους ζητήθηκε να χρησιμοποιήσουν αυτό το χαρτί. Η ομάδα φαντάστηκε από κοινού πως το χαρτί ήταν όπλο/ σπαθί, ασπίδα, οχυρό, πλοίο, κάστρο, και το χρησιμοποίησε ανάλογα στην αντιμετώπιση των 'εχθρών' που έκαναν (φανταστική) επίθεση από θάλασσα, ξηρά και αέρα.
Σταδιακά το παιχνίδι μετατράπηκε από έντονο, επιθετικό, γεμάτο φασαρία (καθώς όλοι μιλούσαν ταυτόχρονα), και χωρίς συνοχή σε δομημένο, ομαδικό, διαδραστικό και γεμάτο φαντασία.
Στόχος του 'πολέμου' αυτού έγινε η δημιουργικότητα (χρησιμοποιώντας το ίδιο το χαρτί ως υλικό), η εξάσκηση εναλλακτικών τρόπων σκέψης και λύσης προβλημάτων (προσπαθώντας να 'αντικρούσουμε' τους αντιπάλους με διάφορους τρόπους), και κυρίως το να μπορέσουν τα παιδιά να παίξουν όλα μαζί με συνοχή, ισότητα και ομαδικό πνεύμα. 
Μετά από πολλές μάχες, τα παιδιά συζήτησαν και σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν την τεχνική 'Δούριου Ίππου' για την οποία είχαν ακούσει στο σχολείο: κρύφτηκαν μέσα σε κουτιά από δώρα για τους εχθρούς (ή αλλιώς, το λευκό χαρτί μας), μπήκαν κρυφά στο στρατόπεδο τους και σήκωσαν την σημαία της νίκης του (και πάλι, το χαρτί μας).

Καταληκτικές σκέψεις μετά την τόσο απολαυστική (εν τέλη) συνεδρία είναι πως καμιά φορά δεν έχει σημασία τι έχει κατά νου ο συντονιστής μίας ομάδας, μα τι έχουν ανάγκη τα μέλη αυτής, και πως μπορούν να κερδίσουν μέσα από την ομάδα. Μπορεί κάτι τέτοιο να τρομάζει (σε αντίθεση με μια εκ των προτέρων δομημένη δραστηριότητα) μα είναι ο τρόπος που η ομάδα θα λειτουργήσει ομαλά και διασκεδαστικά!!