Οι τοίχοι ανήκουν στα παιδιά

Γιατί πολλοί τοίχοι είναι γραμμένοι και ζωγραφισμένοι? Γιατί είναι ένας τρόπος να εκφραζόμαστε εντελώς ελεύθερα, και να δίνουμε ένα μήνυμα που έχουμε στο μυαλό. Έτσι και εμείς, όλοι μαζί μετατρεπόμαστε σε 'καλλιτέχνες του δρόμου': ζωγραφίζουμε γρήγορα σκιτσάκια, και γράφουμε φράσεις που έχουμε στο νου. Τώρα έχουν και τα παιδιά την δυνατότητα να εκφράσουν τις σκέψεις τους! 

Πρώτα κοιτάμε μερικές εικόνες από βιβλίο με μηνύματα γραμμένα σε τοίχους, και συζητάμε την σημασία του καθενός (τι εννοεί) και γιατί κάποιος μπορεί να το έγραψε.

Έπειτα, παίρνουμε χαρτί του μέτρου και πολλούς μαρκαδόρους σε διάφορα χρώματα, και ξεκινάμε!

Μπορούμε να γράψουμε ότι μας προβληματίζει, ότι μας αγανακτίζει, μα και ότι μας αρέσει ή αγαπάμε- ή και απλώς ότι σκεφτόμαστε πολύ. Παράλληλα, κουβεντιάζουμε για το ότι δημιουργούμε και τι θέλουμε να πούμε με αυτό. 

                              

Κλείνοντας, μιλάμε σύντομα για την ιστορία της τέχνης του δρόμου, της street art: από που ξεκίνησε και πως εξελίχθηκε στην σημερινή της φάση, ενώ βλέπουμε ένα βίντεο με καλλιτέχνες να δημιουργούν κομμάτια. 

Η δραστηριότητα δίνει την δυνατότητα στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με μια δυναμική μορφή τέχνης, και να την δουν με νέα ματιά, μαθαίνοντας κάποια πράγματα για αυτήν. Μέσω του βίντεο τα παιδιά μπόρεσαν να εμπνευστούν από τους ίδιους τους καλλιτέχνες (από τους οποίους και εντυπωσιάστηκαν) και να θελήσουν και τα ίδια να μπουν σε διαδικασία δημιουργίας- ακόμα και να αντλήσουν ιδέες για νέους τρόπους ζωγραφικής, συνδυασμών στυλ, χρωμάτων και θεματολογίας.  

Παράλληλα, τα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ίδια τα όσα μαθαίνουν, και να διευρύνουν την σκέψη τους σε διάφορα ζητήματα. Βλέποντας εικόνες από μηνύματα με διάφορα θέματα, όπως η παιδεία, η ευτυχία, η τηλεόραση, τα παιδιά μπόρεσαν να κατευθυνθούν τα ίδια σε ότι τα ενδιαφέρει περισσότερο, ενώ η απλότητα και η αμεσότητα των μηνυμάτων τα έκαναν εύκολα κατανοητά παρά το 'βαθύτερό' τους νόημα.

Τέλος, η ελευθερία που συνεπάγεται με την τέχνη του δρόμου επιτρέπει στα παιδιά να αφεθούν και να δημιουργήσει το καθένα το δικό του κομμάτι, που όμως αποτελεί μέρος ενός συνόλου. 

Στην αρχή της δραστηριότητας τα παιδιά, μιας και δεν περίμεναν τέτοιο θέμα, 'εκμεταλεύτηκαν' τον 'τοίχο' τους αναπαράγοντας πράγματα που είχαν δει ή ακούσει, ή γράφοντας κάτι που 'δεν πρέπει'. Σύντομα όμως το καθένα απορροφήθηκε, δημιουργώντας, μα και επικοινωνώντας τις δημιουργίες. Η ομάδα οδηγήθηκε σε διαλόγους επεξηγήσεων εύκολα και με ροή, καθώς τα παιδιά ρωτούσαν το ένα το άλλο με ενδιαφέρον, και τις συντονίστριες για την ίδια την τέχνη, εμπνεόμενα από τα όσα άκουγαν. Για παράδειγμα ένας μικρός πρώτης δημοτικού ζωγράφισε το γιν και το γιαν, κινέζικο σύμβολο της ισορροπίας. Όταν ρωτήθηκε γιατί είπε πως πρέπει να υπάρχει ισορροπία στον κόσμο γιατί εάν δεν υπάρχει το κακό δεν μπορεί να υπάρχει και το καλό- καθώς το ένα ορίζει το άλλο, μια ανάλυση που εντυπωσίασε! Η ομάδα βρέθηκε σε απόλυτο συντονισμό και συγχρονισμό καθώς τα μέλη της εμπλέκονταν σε διάδραση με ουσιαστικό νόημα. Το χιούμορ, το γέλιο και η διασκέδαση βέβαια δεν έλειψαν λεπτό! 

Σημειώσεις: 

• Ο τίτλος της δραστηριότητας είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του οποίου κάποιες εικόνες είδαμε: Οι Τοίχοι Ανήκουν Στο Πλήθος, Πεπονής, Γ., Α., Εκδόσεις Το Ποντίκι. 
• το link από το βίντεο που είδαμε: https://www.youtube.com/watch?v=Pv-Do30-P8A. 
• Τονίστηκε στα παιδιά ότι το να γράφει κανείς σε τοίχους τυχαία, παρότι έχει μια ιστορία, δεν είναι νόμιμο, για αυτό και εμείς μετατρέπουμε το χαρτί μας σε τοίχο. Είναι επιτρεπτό μόνο αφότου έχει δοθεί άδεια στους καλλιτέχνες, όπως σε αυτούς στο βίντεο.  

https://www.youtube.com/watch?v=IMAytFolPUs&t=7s