Λυσιστράτη του Αριστοφάνη

Στο θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη στα άνω Βριλήσσια παρουσιάστηκε χθες το βράδυ η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη. Η παράσταση ήταν σε απόδοση και σκηνοθεσία του Γιάννη Μπέζου, στίχους του Πέτρου Φιλιππίδη, και μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη.

Η Λυσιστράτη, γυναίκα από την Αθήνα, καλεί τις υπόλοιπες γυναίκες της Ελλάδας να μαζευτούν στην Ακρόπολη, κάνοντας... αποχή από τους άντρες τους ώστε να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο και να συνάψουν ειρήνη. Παρά τις προσπάθειες των ανδρών, με υποκινητή τον Πρόβουλο, οι γυναίκες υπερισχύουν, και η ειρήνη υπογράφετε στο τέλος. 

Ως Λυσιστράτη είδαμε τον Π. Φιλιππίδη σε μια εξαίρετη ερμηνεία, εκφραστική και με άνεση, που έκανε τον ρόλο να μοιάζει γραμμένο για τον ίδιο. Μαζί του είχε την Ναταλία Τσαλίκη ως Μυρρίνη, γυναίκα που αντιστέκεται στον σύζυγό της, Βλαδίμηρο Κυριακίδη, με τον οποίο μοιράζονται με φανταστική σκηνή που τους επέτρεψε να δείξουν το κωμικό τους ταλέντο. Αντίστοιχο ταλέντο είδαμε και από τον Γ. Μπέζο, ως Πρόβουλο. Ο χορός, που αποτελούνταν από επτά 'γυναίκες της Ελλάδας' και επτά 'άνδρες της Ελλάδας', ήταν επίσης φανταστικός, όλοι τους με υπέροχες φωνές, και κίνηση. Οι χορογραφίες της Ε. Νίνου, η μουσική του Κ. Μαραβέγια και τα κοστούμια της Π. Κοκκορού συνέβαλαν στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ήταν μια παράσταση πολύ καλοδουλεμένη, με προσοχή στην λεπτομέρεια, και με μια καλή ισορροπία μεταξύ κωμικότητας και ουσίας του Αριστοφάνη. 

Οι θεατές μπόρεσαν να διασκεδάσουν, γελώντας με την ψυχή τους και κρατώντας κάποιο νόημα στο τέλος. 

Η παράσταση έδωσε στον θεατή την δυνατότητα να βιώσει την κάθαρση, τόσο μέσα από την δυνατότητα για γέλιο, όσο και μέσα από τις αντιθέσεις που παρουσίασε: άντρες/ γυναίκες, πόλεμος/ ειρήνη, κλπ. Επέτρεψε στο κοινό να δει κάποιο κομμάτι του εαυτού του στους χαρακτήρες. Παρότι αυτοί προέρχονται από άλλες εποχές και καταστάσεις, δεν παύουν να βιώνουν τα ίδια ανθρώπινα πάθη (κωμικά και δραματικά) με τον σύγχρονο άνθρωπο, και έτσι μπορέσαμε και εμείς να ταυτιστούμε μαζί τους, γελώντας, όχι μόνο με τους χαρακτήρες, μα και με την πτυχή του εαυτού μας που αντικατόπτριζαν. 

Ν. Τσέργας, (2014). Θεραπευτικές Προσεγγίσεις μέσω της Τέχνης, Αθήνα, Εκδόσεις Τόπος.

Armstrong, J., de Botton, A., (2013). Η Τέχνη ως Θεραπεία, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη